Droomprijs 2020
Dit jaar kregen Veere Kuit en Esther Ouwerkerk de kans om hun dromen te verwezenlijken, Veere maakte een fotoserie van jongeren met chronische ziekten en Esther wilde een computer in haar oude bureau inbouwen, eentje die zwaar genoeg was om alle levels van haar games uit te spelen.
Ondanks, of misschien wel dankzij Corona, lukte het beide meiden om hun droom in 2020 te realiseren en vlak voor de kerstvakantie mocht de jury de eindproducten zien en de bonus uitreiken, allemaal online uiteraard. Esther toonde ons een prachtig stukje vakmanschap, een indrukwekkende computer ingebouwd in een strak ogend bureau. Ze had een filmpje gemaakt van het proces waarin ze ook een aantal kleine tegenslagen had gehad, maar die bleek ze met haar technisch vernuft snel te hebben opgelost met een schitterende computer en bureau met o.a. ingebouwde muismat als resultaat. De jury realiseerde zich dat ze waarschijnlijk niet helemaal over de know how beschikte om deze prestatie op waarde te schatten, maar toonde zich diep on de indruk. Esther bleek ook alle levels van de games te hebben uitgespeeld, een tweede doel dat hiermee ook behaald was.
Veere, geïnspireerd door de kracht van chronisch zieke jongeren, heeft via een patiëntenapp jongeren uit het hele land benaderd en uiteindelijk een selectie gemaakt van 9 jongeren ouder dan 14 jaar. Ze richtte een werkplaats in tot coronaproof fotostudio, maakte er een mooie dag van compleet met goodiebags en kreeg enige instructie bij het maken van portretfoto’s. Het resultaat mag er zijn en dat bleek ook uit de reacties van de mensen van “Kind en ziekenhuis” en de Kinderombudsman die Veere uitgebreid complimenteerden. Kind en ziekenhuis beloofde er veel aandacht aan te geven via website en social media. In april zullen de foto’s in het Emma Kinderziekenhuis (locatie AMC) hangen, tevens komen ze op de site van het Longfonds. Eind januari zal ze bij Pakhuis de Zwijger in gesprek gaan over mogelijke verbeteringen voor onderwijs aan chronisch zieke jongeren. Veere straalde en was tegelijkertijd diep ontroerd over wat haar foto’s allemaal los maakten.
Aan de jury de lastige taak om een winnaar uit te kiezen, aangezien de twee projecten totaal onvergelijkbaar zijn en de Droomprijs echt mag gaan om het realiseren van een persoonlijke droom, dus het feit dat het ten goede komt aan anderen is meegenomen maar niet echt een criterium. We dachten dat Esther wellicht het meest geleerd had van het technische proces, maar besloten toch de prijs aan Veere te geven voor haar prachtige werk. Zo kan zij ook nog iets leuks doen helemaal voor zichzelf, hoeveel voldoening ze ook haalt uit dit project. Esther heeft in feite haar prijs al in de vorm van dat geweldige meubel met computer.
Ten slotte kreeg Daantje Valk een aanmoedigingsprijs om haar zeer kleurrijke en originele kledinglijn verder te professionaliseren en daarmee het straatbeeld op te vrolijken.
We waren onder de indruk van de resultaten en uitvoering van beide projecten en hopen dat er onder de huidige vijfde klassers weer kandidaten zijn die een droom willen laten uit komen met behulp van deze prijs. Helaas konden zij, door de huidige restricties, niet live mee genieten van de presentaties, maar we zullen ervoor zorgen dat zij toch op de hoogte worden gebracht van het bestaan van de prijs en de mogelijkheden ervan, zodat zij zich kunnen gaan aanmelden.
Elke jaar mogen twee kandidaten hun droom verwezenlijken en krijgt degene die dat op de mooiste manier doet een geldprijs. In feite is het verwezenlijken van de droom zelf natuurlijk de grootste prijs! Het bedrag hiervoor wordt beschikbaar gesteld door de Vriendenstichting en de Oudervereniging samen.
Esther Ouwerkerks computertafel
Droomprijs 2019
Op 4 december 2019 presenteerden de twee kandidaten van het afgelopen jaar, Boaz Sardjoe en Olivier de Boer de verwezenlijking van hun droom. Boaz liet ons genieten van een mooie presentatie van een etentje dat hij had georganiseerd gebaseerd op de film ‘Big Night’, waarbij op hun beurt zijn gasten, zeer gevarieerd in leeftijd en herkomst, duidelijk erg hadden genoten van het diner dat hij hen voorschotelde. Indrukwekkend om te zien hoe hij het allemaal had geregeld en klaarspeelde in de keuken. Olivier had zijn rit door Engeland die hij wilde maken ter nagedachtenis aan zijn vriend Benno, een jaar uitgesteld, tot na zijn examen. Daardoor stond eigenlijk bij voorbaat al vast dat Boaz met de eer zou gaan strijken, maar met zijn prestatie zou hem dat mogelijk sowieso wel gelukt zijn! Voor Olivier geldt helaas dat het deze zomer opnieuw niet mogelijk was, om ons allemaal bekende reden, om zijn rit door Engeland te maken. We wensen hem toe dat het hem toch nog gaat lukken en horen er dan graag over!
Mijn Big Night
Toen ik een half jaar geleden ontdekte hoe enthousiast andere mensen over dit idee waren, was ik nog meer geïnspireerd om dit door te zetten. Daarom heb ik een baan in een traditioneel restaurant heb genomen om ervaring op te doen zodat ik ervaring op kan doen om mijn Big Night, waar ongeveer al mijn familie en vrienden voor uitgenodigd zullen worden, een onvergetelijke avond voor iedereen te maken.
Olivier de Boer
De rit van ons leven.
Tijdens de zomervakantie van 2015 kreeg mijn beste vriend, genaamd Silke, te horen dat zijn broer Benno was gediagnosticeerd met Acute Myoloide Leukemie (AML), een zeldzame en moeilijk te behandelen vorm van Leukemie. Benno hield met heel zijn hart van sporten en motorrijden. Silke hield, door benno, ook heel erg van motoren en vertelde hier dan ook vaak over, waardoor ik ook ben overgehaald naar de motorwereld. Voor Silke was zijn broer zijn alles, en ook zijn grote voorbeeld. Na eindeloos veel medicatie en een stamceltransplantatie leek het grootste gevaar geweken. Korte tijd na alle operaties en hij deels beter was, wou Benno een motorrit maken, een rit door Engeland: de rit van zijn leven samen met zijn eigen motorclubje bestaande uit zijn beste vrienden: de ‘Gewone Jongens’. Na enkele dagen kwam er echter een einde aan zijn rit. Benno was weer erg ziek geworden. Wel wou hij vastberaden zelf zijn rit afmaken, hij moest en zou de rit van zijn leven zelf afmaken. Nadat hij weer naar het ziekenhuis ging werd er iets geconstateerd dat iedereens grootste angst is na een stamceltransplantatie: het zogenaamde Graft-versus-Host disease. Een ziekte, waardoor de gezondheid van Benno in grote stappen achteruit ging. Eind juni 2017 kwam Silke bij mij thuis langs, om te vertellen dat Benno de eindeloze strijd tegen de Graft-versus-Host disease had opgegeven. Benno zou terug gaan naar huis om daar zijn laatste uren, dagen en heel misschien weken door te brengen. De laatste dagen van Benno waren tegen verwachting in niet echt triest en treurig, maar juist mooi, volmaakt en vooral inspirerend. Benno zat zelf ook niet stil, vanuit zijn bed regelde hij nog veel. Hij wilde met zijn laatste kracht nog zoveel mogelijk dingen bereiken en dromen vervullen. Hij maakte van zijn stoere motorclub een goed doel, dat geld inzamelt voor onderzoek tegen de nog vrij onbekende ziekte Graft-versus-Host.
Na het overlijden van Benno op 11 juli 2017 en het zien van al het leed en rouw wilde ik iets
doen, ik wilde helpen, troosten en steunen. Ik ga, met hulp van ‘vrienden van het barlaeus’, de laatste rit van Benno herhalen samen met Silke. Dit gaan we doen op brommers, aangezien we beiden geen motorrijbewijs hebben. Onze reis zal plaatsvinden rond 4 juli 2020. We vertrekken vanaf Amsterdam naar Calais (Frankrijk), waar we oversteken naar Engeland. In Engeland rijden we ook nog een aantal dagen, en gaan we langs de
plekken waar Benno ook is geweest.
De rit blijft niet alleen bij een rit, ook wil ik er een inzamelingsactie aan koppelen, om zo geld op te halen voor onderzoek tegen de vrijwel onbekende en medogelose ziekt Graft-versus-host disease.
Droomprijs 2018
Sanneke Bijlsma
Afgelopen jaar waren er vier kandidaten voor de droomprijs, waarvan Sanneke Bijlsma en David Feij door mochten om hun droom te verwezenlijken. David wilde graag zijn studio uitbouwen zodat hij verder kon met zijn e-dance music composities en Sanneke had al van jongs af aan de droom om zelf een zwaard te smeden. Op 12 december was het zover en presenteerden ze voor de huidige vijfde klassers en de jury hun resultaten en de weg er naartoe. David had wat tegenslag gekend met apparatuur waardoor zijn composities nog niet zover waren als hij had gehoopt. Ook bij Sanneke was het niet allemaal vanzelf gegaan. Het bleek ontzettend lastig om als meisje (anno 2018!) een zwaard te smeden aangezien cursussen daarvoor uitsluitend op vaders en zonen waren gericht. Toen ze die horde genomen had, bleek ze te jong te zijn, n.l. nog geen 18. Uiteindelijk vond ze een smid in Brabant die bereid was haar droom uit te laten komen. Ze vertelde er een aanstekelijk (zo was ze op weg naar school aangehouden in verband met wapenbezit) en inspirerend verhaal over en toonde vol trots het resultaat: een prachtig zwaard, waar ze het publiek ook nog wat prikkelende vragen over stelde. Kortom zowel qua product als presentatie zeer geslaagd, waardoor zij heel verdiend de prijs in ontvangst mocht nemen.
Droomprijs 2017
Jack Dahan, Tycho van Düren en Sam Greenwood
Op 29 november vonden de eindpresentaties van de Barlaeus Prijs 2017 plaats in de aula van de school met vele vijfde klassers als publiek.
De kandidaten waren Jack Dahan, Tycho van Düren en Sam Greenwood met kledinglijn SMØ en Ruben Curiel met graffities. De jury bestond uit de rector, Alwin Hietbrink, Sander Kruse, docent geschiedenis en Geert Kapteijns, die als scheidend voorzitter van de Stichting Vrienden van het Barlaeusgymnasium deze sessie nog voor zijn rekening nam omdat hij bij het hele voortraject betrokken is geweest.
De jury was vol lof over de presentatie van Ruben. Ze vonden het interessant om te horen hoe hij door de ervaringen die hij tijdens het proces kon opdoen een verandering waarnam in z’n tekenkunst, namelijk van graffiti meer in de richting van street art. Een mooie ontwikkeling, zeker als je bedenkt dat hij ooit is gaan schetsen omdat hij ‘niet kon tekenen’ volgens z’n tekenleraar. De kunstwerken die hij in Lissabon en een zestal Nederlandse steden gemaakt heeft, zijn het bekijken waard, aldus de jury.
De eindprijs werd echter toegekend aan Jack, Tycho en Sam. Een gemis was helaas de afwezigheid van een eindproduct. Maar deze heren losten dat heel goed op de door de online quiz waarbij de eerste trui, die binnenkort van de machines rolt, gewonnen kon worden. Verder vond de jury de uiteenzetting over hun werkproces heel interessant. De moeilijkheden die daarbij kwamen kijken, hebben ze successievelijk overwonnen. Veel waardering had de jury voor het ondernemerschap dat deze mannen tentoonspreidden, geheel in de trant van de oude Caspar van Baerle, wiens inaugurele rede immers de titel ‘mercator sapiens’ had, zoals Geert Kapteijns schreef in het juryrapport.
Er waren dit jaar dus weer twee deelnemers uit de vijfde klassen die een ‘beurs’ van 1000 euro elk kregen.
De jury, bestaande uit bestuursleden Dander Kruse, rector Alwin Hietbrink en Geert Kapteijns, kende de eindprijs van €250 toe aan SMO.
Aline Aubert
De eindprijs in 2016 is gewonnen door ALINE AUBERT met de presentatie over haar summer intensive. Aline kreeg tijdens deze intensieve balletweek temidden van een internationaal gezelschap van deelnemers en leraren een idee hoe het is om van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat te dansen. Hoe het leven van een beroepsballerina er uit kan zien dus. We hopen dat zij door deze ervaring beter in staat is te beslissen of zij een professioneel danser wil worden. Na haar korte vordracht danste zij een stukje voor de jury en de verzamelde leerlingen van klas 5.
veel lof van de jury voor Onno Smeulders, die op zijn longboard van Middelburg naar Groningen reisde. In zijn presentatie zat onder andere een film die hij van zijn reis maakte met een copro. Door deze film versneld af te spelen gaf hij het publiek een bijzondere kijk op het Nederlandse landschap.
Dinsdagmiddag 2 december vond de finale plaats voor de Barlaeusprijs 2014. De Barlaeusprijs is bedoeld om leerlingen met een bijzonder plan of project te ondersteunen en te stimuleren. Dit jaar waren Chieko Donker Duyvis en Leo Tang geselecteerd. Leo was naar China gereisd om het originele recept voor een bapao te achterhalen en Chieko had een stuk geschreven voor twee cello´s en zang. Leo serveerde overheerlijke bapao´s in de kantine.
Chieko voerde ervoor in de aula ¨Nevoeiro¨ uit met Hadewych van Gent, hier te zien en te horen. Om een wellicht te lang verhaal korter te maken: Chieko en Hadewych wonnen de Barlaeusprijs 2014